Καποτε το τριψιμο τελειωσε και ηρθε η ωραιοτερη στιγμη της ασχολιας με το κινητηρα. Ολα επρεπε να ελεγθουν, να μετρηθουν, να συγκριθουν με τις ανοχες που αναφερονται στο workshop manual (manuale di officina σωστοτερα). Ο Γιωργης συνεχιζε να ξεφευγει απο τις υποχρεωσεις του τα ΠΣΚ, οπως και γω αλλωστε. Η καλη παρεα, η συνεργασια, τα μελλοντικα σχεδια για βελτιωσεις – πατεντες ,η πλακα που γινεται σε μια τετοια περιπτωση, ειναι ολα τα λεφτα!
Οι κουτες ξαναμπηκαν στην Alfa και αυτη τη φορα ανηφορισαν για το χειμερινο εργαστηριο μας, 
, στην Ανω Κυψελη. Πραγματικα, εδω η γυρη και η σκονη δεν εχουν θεση, στο θερινο εργαστηρι της Γλυφαδας, τιποτα δεν τα σταματαγε…
Οταν αρχισαμε με το Γιωργη να ασχολουμαστε με αυτα που σας γραφω πιο πανω, τον θαυμασα:
Θελουμε να ξεμονταρουμε τις βαλβιδες? Το ειδικο εργαλειο, φθηνο ειναι μεν, αλλα κλεισανε τα μαγαζια? Κανενα προβλημα: το φτιανουμε εδω και τωρα!
Θελουμε να μετρησουμε εαν τα ελατηρια των βαλβιδων ειναι εντος προδιαγραφων? Πως θα μετρησουμε ποση δυναμη θα εξασκησουμε ωστε να συμπιεστουν πχ 5mm, ωστε να τη συγκρινουμε με το manual? Κανενα προβλημα, κατασκευαζουμε “πατεντα” εργαλειο ωστε με ενα “κανταρι” και απλα μαθηματικα να το κανουμε με κλειστα τα ματια!!
Αυτος ειναι ο 0002!
Μετα απο 3 χορταστικα ολοημερα και τα λιγα καινουργια πραγματα που χρειαστηκαν (καθαρισμα εδρων στο μηχανουργειο, 1 βαλβιδα, 2 ελατηρια, σετ φλατζες, σετ τσιμουχες, φιλτρο λαδιου, δισκοι συμπλεκτη και ενδιαμεσος) εκλεισε το μοτερ απο μηχανικες εργασιες. Η αισθηση μας ηταν οτι ολα ηταν σε αριστη κατασταση και περιμεναμε πολυ καλη αποδοση απο αυτο.
Στο μεταξυ οι αντιστοιχες ηλεκτρικες ειχαν ηδη δρομολογηθει:
Αλλαγη καρβουνοθηκης και καρβουνακια στο alternator, επισκευη και αλλαγη τμηματων πλεξουδας, παντα με καλωδια ιδιου χρωματος και διατομης ωστε να μην χαλαμε την αντιστοιχια με το ηλ. διαγραμμα. Τα υπολοιπα απλα λειπανε οποτε δεν τα κατατασσω στις εργασιες…
Ετσι ενα βραδυ του Μαρτη το μοτερ εκλεισε και παλι και πηρε το δρομο της επιστροφης! Τι αισθηση! 
….στο μεταξυ οι παραλληλες εργασιες προχωρουν: συστασεις υποσχονται στον Πειραια καλες ηλεκτροστατικες βαφες του σκελετου και τελικα ισχυει.
Στο Πειραια βρεθηκε και η πιο καλη λυση για αγορα κομπρεσερ. Η αληθεια ειναι οτι πολλα χρονια το μελετουσα να πειραματιστω στο βαψιμο και απ’ οτι ειχα δει τα καταφερνα περιφημα με τα σπρει, γιατι οχι και πιο σοβαρα με πιστολι αερος; Ο Σταυρος με το Πινδαρο με βοηθησαν σε αυτο. Και οι δυο τους ειναι καλοι γνωστες του Πειραια, ο πρωτος σαν captain και ο δευτερος σαν ατζεντης. Το ξετρυπωσανε στη διευθυνση που τους εδωσα, το αγορασανε και μου το εφεραν το βραδυ στη λεσχη, ευχαριστω παιδες, υποχρεος ακομα.
Το επομενο ΣΚ εγινε το πειραμα. Διαβασα οδηγιες, αγορασα χρωμα και βαλθηκα να βαψω κατι παλια ασχετα κομματια. Επιτυχια με τη πρωτη. ‘Η μαλλον με τη δευτερη γιατι τη πρωτη φορα τη πατησα. Με το πιστολι που ειχε η συσκευασια, το μικροτερο κομματι που μπορουσες να βαψεις ήταν καπω αυτοκινητου αφηστε που εφευγε το χρωμα προς ολες τις κατευθυνσεις (η συκια και ενα γιασεμι ντυθηκαν στα …μαυρα..!) και επιπλεον τελειωνε το χρωμα σε χρονο dt. Ετσι φυγαμε με το Γιωργο σε αποστολη στη Σπ. Πατση για ανευρεση του καταλληλου εργαλειου βαφης. Μετα απο αρκετο ψαξιμο και συζητησεις με τους πωλητες, καταληξαμε σε αερογραφο με μυτη 0.3 mm. Τελικα αποδειχτηκε οτι πεσαμε διανα μια και τα 0.1 και 0.2 σιγουρα θα στομωνανε χωρις πολυ διαλυτικο και θα κανανε μια ωρα να ριξουν την απαιτουμενη ποσοτητα χρωματος, ενω τα 0.4 και 0.5 θα τα κανανε ολα λουτσα!
Εχουμε λοιπον το μοτερ κλειστο, το σκελετο ηλεκτροστατικα βαμμενο και ολα τα αλλα μαυρα κομματια επισης βαμμενα απο εμενα. Πως συνεχιζουμε; Με την επισκευη του μπροστινου (ευκολακι) με σωστο πλυσιμο απο τη μουργα αιωνων, αλλαγη καλαμια γιατι οπως ειχατε δει τα παλια δεν σωνοντουσαν, αλλαγη ενος εσωτ. αμορτισερ που ηταν κολλημενο, νεες τσιμουχες και φρεσκο λιπαντικο ATF οπως οριζει ο καταστευαστης..
Επιλεγω ποδωστηρια και τις εξατμισεις. Ηρθε η ωρα να φορεθουν εκεινα τα πολυτιμα γνησια «Moto Guzzi racing» τελικα αγωνιστικα που απο μια δαιδαλωδη διαδρομη βρεθηκα να κατεχω. Αυτα ειχαν φορεθει στον αγωνα του Bol d’ Or σε εργοστασιακο Moto Guzzi V7 που ενω βρισκοταν στη πρωτη τριαδα, πηρε φωτια πριν τον τερματισμο, στις αρχες του ’70!
Με αυτα τα τελικα πανε και τα “VERY rear sets” μαρκας MENANI τυπος LEMANS που φοραγε ο ασσος μου απο το 85 εως το 89 που τα ξηλωσα για λογους αυτοσυντηρησης μετα απο αγορα μικρου γκρεμου στην Ελουντα..
Εχουν καταφθασει και οι παραγγελιες απο Teo και Stein, μαζευτηκαν οι ελλειψεις, λιγα μας λειπουν ακομα, το πιο σημαντικο η πλεξουδα των οργανων που ειναι σπανια, εχει παυση παραγωγης και δεν υπαρχει πουθενα, ουτε ebay, ουτε αλλου, καθως και ο αξονας του εμπρος τροχου με τους αποστατες του, να δουμε τι θα κανουμε….
Σιγα σιγα, με υψηλη καταναλωση σε λιτρα καφε ανα ωρα και μπολικη βιδοπαξιμαδοφιλολογια, αρχισε η συναρμολογηση: σκαρφαλωσε ο σκελετος στο μοτερ, περαστηκε το μπροστινο, μπηκαν οι τροχοι για καλυτερη ισορροπια στη ραμπα αλλα και το διαφορικο αφου ελεγχθηκε και βρεθηκε αψογο το κορωνοπηνιο…
Δεν ξερω αν προσεξατε οτι τα ΚΑΙ τα ρουχα εργασιας ηταν εντος εργοστασιακων προδιαγραφων. Ο αητος πεταγε εκει γυρω…παντου!
…οι εργασιες λοιπον προχωρανε κανονικα και τωρα πλεον παιζω solo μια και ο 002 πλησιαζει επικινδυνα στην ημερονηνια που οι περισσοτεροι αρσενικοι προσπαθουν να αποφυγουν: τη μερα του γαμου του, οποτε αφιερωνεται σε αλλου ειδους ενδιαφερουσες εργασιες. Προσκλητηρια, μπομπονιερες, κοστουμι, στολισμος εκκλησιας και λοιπα ωραια που γνωριζουμε οι παντρεμενοι..
Ετσι σειρα εχει η ανανεωση του συστηματος φρενων, ως εξης: εχοντας υποψη μου τον αναλογικο κατανομεα integrale απο το 1000SP (εχω αναφερει λεπτομερειες σε παλιοτερο post) και επειδη εχει πεταξει αυτος που φοραγε το Le Mans, παραγγελνω αυτον τον καλο, μαζι με σετ σωληνακια υψηλης, μια δαγκανα που λειπει επισης και σετ επισκευης για τις 2 υπολοιπες. Οι τρομπες δειχνουν σωστες μετα τη περιποιηση που δεχτηκανε. Οταν καταφθανουν και αυτα (απο ebay) η δουλεια ολοκληρωνεται σε μια ημερα. Στο τελος με 2 επιπλεον ωρες αφιερωμενες στις εξαερωσεις εχω την αισθηση οτι τα φρενα θα δουλεψουν παραπανω απο καλα, γεγονος που επιβεβαιωνεται σε λιγο καιρο…
Τα καρμπυρατερ εχουν καταφθασει εδω και μερες και το επομενο ΣΚ καταπιανομαι με τη τροφοδοσια. Μαλιστα οταν τελειωσω θα μπορω να δοκιμασω τι πουλια πιανει το μοτερ! Με ανασκαφη στην αποθηκη εντοπιζω new old stock ρεζερβουαρ απο Guzzi Cross 50 που ειχα καποτε αγορασει για ντεκορ, το οποιο θα τοποθετηθει προσωρινα μεχρι να παρω τα βαμμενα κοστουμια απο τον βαφεα μου.
Κυριακη μεσημερι εχοντας ασχοληθει με λεπτομερεια με το καθαρισμο των μετ/νων καρμπυρατερ (απο ebay και αυτα), με τα σωληνακια, τα φιλτρα, το περασμα των γκαζοσυρματων και του τσοκ, μεταγγιζω βενζινη στο προσωρινο λευκο ρεζερβουαρακι και παταω το μπουτον της μιζας.
Με τη τριτη προσπαθεια το θεριο ζωντανευει και στην αρχη με 1 κυλινδρο και μετα απο 10’’ και με τον δευτερο, βροντοκοπανε οι γυρω πολυκατοικιες απο μπασα στακατη μελωδια. Σκεφτομαι 2 πραγματα ταυτοχρονα: Πρωτο οτι δεν βγαζει ιχνος καπνου απο τις εξατμισεις, ΤΕΛΕΙΑ, και δευτερο ευτυχως που δεν εχει φτασει η ωρα κοινης ησυχιας, ΠΡΟΒΛΗΜΑ: δεν μπορουν να συνεχιστουν οι ρυθμισεις και τα πειραματα εδω, θα μου στειλουν το 100! Ειναι πολλα τα db!
Συνεχιζω λοιπον με το μεγαλυτερο μπελα που με παιδευει καιρο, τη πλεξουδα των οργανων. Ειμαι τυχερος γιατι εντοπισα το πιο δυσκολο και σπανιο ανταλλακτικο στο ebay, (το χτυπησα ψηλα αλλα χωρις αλλα bids το πηρα φθηνα) και ειναι στο δρομο του ερχομου με το ταχυδρομειο. Τρεμω στην ιδεα να χαθει γιατι δεν θα το ξαναβρω.
Τι ειναι; η πλακετα με το τυπωμενο κυκλωμα που μπαινει κατω απο τη κονσολα οργανων και δινει ρευμα σε αυτα και σε ολες τις ενδεικτικες λυχνιες.
Πολυ σπανιο κομματι, το φοραγαν τα τελευταια Le Mans 2 και τα τελευταια 1000 SP, γιατι τα προηγουμενα δεν ειχαν τετοιο αλλα μια μακαροναδα απο καλωδια που κανανε τις απαιτουμενες αυτες συνδεσεις των λυχνιων και του φωτισμου των οργανων…
Τελικα το κομματι καταφθανει σωο και ανακαλυπτω πως δεν εχω τους ακροδεκτες με τους οποιους αυτο συνδεεται.
Αναζητηση σε 5 τουλαχιστον καταστηματα ηλεκτρικων και ηλεκτρονικων καταληγει ακαρπη. Οι περισσοτεροι πωλητες μολις τους λεω-δειχνω τι θελω με κοιτουν με κατανοηση: μην πατε κοντρα στο τρελο, δεν ξερει κανεις πως μπορει να αντιδρασει…χαχα, ενω οι υπολοιποι μου λενε: φιλε τι ψαχνεις να βρεις; Ουτε εχουμε δει ποτε τετοιο ακροδεκτη ουτε μια στο εκατομμυριο, να βρεθει…
Θα ελεγα οτι στην αποκατασταση (restoration) το πιο ενδιαφερον μερος ειναι η επιλυση των προβληματων και συχνα, χαρα πηγαζει απο τη λυση τους.
Αυτο λοιπον το προβληματακι μου εδωσε τετοιες μικρες χαρες. Η πρωτη ηταν οταν ενας φιλος μου εδωσε μια πολυτιμη πληροφορια: “Το εχω ξαναδει σε παλια Alfa Romeo”. Τι ειπες τωρα, η ειδικοτης μου, τρεχω! Μετα απο αρκετες ακαρπες προσπαθειες, σε παροδο της Φρατζη ο ευγενεστατος εμπορος μετ/νων αντ/κων AR, αφηνει το ταβλι που παιζει με συναδελφο (αναδουλειες την εποχη αυτη, κριμα) και δειχνει πως θελει να βοηθησει. Μου λεει: καπου τα’ χω ξαναδει, θα ψαξω, μαλλον η συνδεση στα εμπρος φαναρια της Alfetta του 74-78, (συμπιπτει η περιοδος, αχα!) μπορει να βρεθει κανενα ξεχασμενο μεσα…περνα σε λιγες μερες… Μαλιστα με κερναει και τσιπουρακι που πινει με το φιλο του παρεα με το ταβλι!
Σε 2 μερες δηθεν ξαναπερναω τυχαια, ντρεπομαι λιγο που δειχνω ανυπομονος, μου λεει: βρηκα 1 και μισο, (εγω χρειαζομαι 2) στο αλλο λειπουν τα κλιπσακια, κατι θα κανεις, παρτα δωρο!! Χαρα 2η!
Η τριτη και τελευταια ηταν οταν βρηκα λυση για τα κλιπσακια που ελειπαν διαμορφωνοντας παρομοια απο συνδετηρες χαρτιων. Η πατεντα, θα σας τη δειξω οταν ειναι εφικτο..
Διακρινεται η ακρη του τυπωμενου κυκλωματος κατω απο τις λυχνιες, η μια φισα συνδεσης (αριστερη) και μαλιστα φαινεται και λιγη απο τη πατεντα με το συνδετηρα..!
…………………………………..συνεχίζεται……………………………..
