…
Εχουν πιασει για καλα οι ζεστες, εχει μεγαλωσει η μερα και ‘γω εχω κολλησει στο φαιριγκ που του λειπει το τζαμι και στο βαφεα που δε λεω να επισκεφτω με τα προς βαφη κομματια.
Μια μερα το παιρνω αποφαση να κινηθω με αυτοκινητο. Ως γνωστο οσοι χρησιμοποιουμε μοτο για τις καθημερινες μετακινησεις οταν αποφασιζουμε να μπουμε στο 4τροχο κουτι οπλιζομαστε με εξτρα κουραγιο. Αυτο και εκανα. Ενα περασμα απο τον Κωστα με τα πολυεστερικα και τα πλεξιγκλας για μετρα τζαμιου και μετα βουρ για τον Δημητρη τον βαφεα μου. Ειχε προηγηθει ομως ολονυκτια εργασια με ριζοχαρτα και ξεπατικοσουρες…
Εχω εξηγησει σε πολλους φιλους οταν συζηταμε για πιστοποιησεις κλασσικων που ειχα τη τιμη να εμπλεκομαι τα τελευταια 8-10 χρονια, (λογω εμπλοκης μου στη τεχνικη επιτροπη πιστοποιησης μοτο της ΕΟΦΙΛΠΑ μεσω της λεσχης μας και της Λ.Φ. Κλασσικης Μοτοσυκλετας), οτι οταν βαφεις κλασσικο θελει ιδιαιτερη προσοχη. Δεν αρκει να πηγαινει το χρωμα στη μηχανη και να σου αρεσει και εσενα, αντε και στη συντροφο σου. Εδω η τηρηση των βασικων κανονων μπορει να σε ξεμπλεξει απο μπελαδες και να δωσει μεγαλυτερη αξια στη μηχανη σου. 
Εξηγω:
1. Το χρωμα πρεπει να διαλεχτει απο τη γκαμα χρωματων που εβγαινε το συγκεκριμενο μοντελο. Για παραδειγμα δεν μπορεις να βαψεις κιτρινο ενα Monza, οσο ωραιο και να το κανεις, γιατι το εργοστασιο δεν το εβγαζε ποτε σε κιτρινο.
2. Εαν μπορεις και δεν σε απωθει σαν χρωμα, η αποφαση να βαψεις το ιδιο χρωμα με αυτο που πρωτοκυλισε στο δρομο το οχημα μολις παρηχθη, δηλαδη να ανακαλυψεις ποιο ακριβως ηταν το χρωμα της δικης σου μηχανης (με βαση τον αριθμο πλαισιου και τα ιστορικα στοιχεια του εργοστασιου, η Guzzi πχ τα κραταει και με μια μικρη χρεωση στα κοινοποιει) θα της προσθεσει αξια σαν συλλεκτικο κομματι.
3. Ειναι προτιμωτερο να χρησιμοποιησεις τους κωδικους χρωματων που εβαζε ο κατασκευαστης και οχι οτι βρεις ομορφο και βολικο. Φυσικα παιζει εξισου και κωδικος αντιστοιχισης σε αλλη μαρκα χρωματων, που θα δωσει την ιδια αποχρωση και οχι στο περιπου. Οταν πρεπει να βαψεις το V11 σου “rosso Mandello” με κωδικο χρωματος της Lechler G448 δεν ειναι το ιδιο με το να βαψεις “rosso corsa” της Sikkens με κωδικο ΒΖ4512 που φοραγαν τα Αλφα Ρομεο! Θα δωσει αλλη αποχρωση εκτος και αν οι 2 κωδικοι ειναι ισοδυναμοι. Καθε εταιρια χρωματων εχει καταλογους αντιστοιχισης των κωδικων χρωματων αλλων εταιριων με τους δικους της.
4. Ειναι τελειο εαν μπορεσεις να εφαρμοσεις και την ιδια τεχνολογια βαφης οπως ο κατασκευαστης. Για παραδειγμα μια Brough Superior του ’38 που βαφοταν με ντουκο πρεπει να βαφει με ντουκο για να μην πεσει η αξια της σημαντικα. Ετσι και ενα Le Mans II που βαφοταν με ακρυλικο μονης δεν πρεπει να το βαψεις με διπλης. Ουτε να προσδωσεις μεγαλυτερη γυαλαδα απο αυτη που ειχε καινουργια με παραπανω χρωμια, βουρτσισματα, βερνικια και τα τοιαυτα… (και φυσικα περισσοτερο σημαντικο και προφανες ειναι να μην χρησιμοποιησεις μεταλλικο χρωμα εαν δεν χρησιμοποιουσε ο κατασκευαστης στο μοντελο αυτο).
5. Τελος και πολυ σημαντικο επισης ειναι να κρατησεις τα σχεδια και τα κοψιματα ακριβως οπως τα εκανε ο κατασκευαστης, οταν υπαρχουν διχρωμιες, τριχρωμιες κλπ. οπως επισης και να μπουν τα αυτοκολλητα, οι χαλκομανιες ή τα αλλα διακριτικα του μοντελου στο ιδιο ακριβως σημειο, ιδιο μεγεθος και φυσικα να ειναι τα σωστα.
Γι αυτο μιλησα για ξεπατικωσουρες σε ριζοχαρτο προηγουμενως. Γιατι το συγκεκριμενο ρεζερβουαρ, αν και σωβρακο σε οψη και με μπολικη επιφανειακη (ευτυχως) διαβρωση απο αλατα και επικαθησεις ηταν αβαφο. Δηλαδη δεν ειχε βαφει ποτε απο το ΄79 που πρωτοβαφηκε μεχρι σημερα. Ετσι θεωρησα ευκαιρια να παρω το πατρον του μαυρου πανω μερους και πως ακριβως και σε ποιο σημειο συναντιεται με το κοκκινο. Τωρα ο βαφεας μου θα εβγαζε ενα ιδιο ακριβως και οχι στο περιπου, σχεδιο βαψιματος! Μην το φανταστειτε ευκολο. Πρεπει να κοψεις, να διπλωσεις σε σημεια για να καμπυλωθει και να κολλησεις το ριζοχαρτο πανω στο ρεζερβουαρ με χαρτοταινια και μετα με προσοχη να πατησεις με μολυβι τις γραμμες χωρισμου των χρωματων. Επισης υπαρχει και φιλετο. Και αυτου η θεση και το παχος παιζει ρολο. Ευτυχως στο Le Mans η Guzzi εβαζε αυτοκολλητο φιλετο και δεν το εκανε ειδικος μαστορας (φιλετας?) βαφτο με ψιλη πινελια στο χερι οπως πχ στα V7. Ευκολωτερο και με αμεση λυση γιατι μαυρο φιλετο 3mm βρισκεις (τωρα τελευταια πιο σπανια…)
Ωραια η θεωρια αλλα οταν ο μαστορας εχει δουλεια και αρχισεις να τον πρηζεις μπορει να στα πεταξει στο κεφαλι ή να κωλυσιεργει επι εβδομαδες. Εμενα ο δικος μου ετσι εκανε. Τα πηγα, τα ειδε, τα ζυγισε (τη δουλεια του δηλαδη), μου εδωσε προσφορα, αρχισα τη γκρινια για εκπτωση στις δυσκολες αυτες μερες κλπ κλπ. Αυτο που καταφερα ειναι να μου τηλεφωνησει μετα απο 2 εβδομαδες και να μου πει: «Ελα να δεις τι με εχεις βαλει να κανω. Αν θες ελα παρτα να τα τριψεις εσυ και εγω θα στα βαψω τζαμπα» 
Ως γνωστο το φιλοτιμο ειναι ατιμο και ζημιογονο πραγμα. Οχι μονο πηγα και πηρα το ρεζερβουαρ και εφαγα 2 βραδια να το ξεπετσιαζω με remover αλλα και οταν του το επεστρεψα και ειδα το μπελα που ειχε το φαιριγκ (σπασμενο σε πολλα σημεια, η δικη μου επιδιορθωση με πανια και πολυεστερες δεν ηταν καλη και την εκανε απο την αρχη), με ζωσαν οι τυψεις: μπας και τον εριξα τον ανθρωπο? (εχουμε γινει και φιλοι τοσα χρονια…) Ετσι οταν παρελαβα την επομενη εβδομαδα τα φανταχτερα κοκκινομαυρα αντικειμενα του ποθου μου, ξαναγυρισα οικιοθελως τη συμφωνημενη εκπτωτικη τιμη στην αρχικη, παρολο που αυτο στεγνωνε τελειως το πορτοφολι μου και τα αποθεματικα μου! 
…….
Λοιπον το ρεζερβουαρ μετα το πιλιγκ!
..και το φαιριγκ τη μερα της παραλαβης…!!!!
….λιαν συντομως το happy end…..σας βαρεθηκα και με βαρεθηκατε…..….
Τελευταιο θεμα που πρεπει να κανονιστει ειναι τα αυτοκολλητα. Οι αητοι και το “Le Mans” που πρεπει να φορεθουν για να πλησιασω στη φωτογραφια που με δελεασε, ειναι αρκετα μεγαλυτεροι απο τους συνηθισμενους επομενως ηρθε η ωρα να δρασει το ατελιε ηλεκτρονικου εντυπου και εικονας της Δημητρας στον Αη Γιαννη. Μετα τη δουλεια παω ενα απογευμα κατ’ ευθειαν απο εκει και ως συνηθως δεν φευγω αν δεν εχω στα χερια μου τα αυτοκολλητα. Η τεχνικη που χρησιμοποιειται, δεν ειναι η μεταξοτυπια η οποια θα ηθελε διαχωρισμους σε διαφανειες και μετα μεταξοτυπη (ο οποιος ειτε ενα σετ βγαλεις, ειτε 500 σε χρεωνει το ιδιο, οι μικρες δουλειες ειναι απαγορευτικες σε κοστος), αλλα ξεχωριστο κοψιμο σε plotter, των 2 χρωματων μαυρο και χρυσο, απο αντιστοιχο εγχρωμο ρολλο λεπτου συνθετικου υλικου. Πρωτα κοβεται το χρυσο και μετα το μαυρο (περιγραμμα γραμματων και φτερωμα αητου) το οποιο οταν επικολληθει πανω στο χρυσο, δεν ξεχωριζεις οτι ειναι δυο στρωσεις.
Μετα απο βασανιστηρια που εκανα στο βοηθο της Δημητρας επι 2-ωρο, φευγω με τα αυτοκολλητα ετοιμα και τα σαδιστικα μου ενστικτα ικανοποιημενα. 
Ειναι Πεμπτη, αυριο το πλανο λεει αποχη απο γραφειο, προσεκτικη τοποθετηση των βαμμενων μερων και ειδικα του φαιριγκ που φοβαμαι δυσκολιες, και βουρ για Πετρο να ρυθμισουμε πλατινες και αβανς γιατι δεν εχω στροβοσκοπιο.
Το βραδυ στριφογυριζω και περιμενω να ξημερωσει. 7:10 το πρωι ξεκιναω και δεν τελειωνω πριν τις 2. Σπρωχνω τη μηχανη μεχρι το δρομο, δυσκολευεται να παρει μπρος γιατι εχουν στεγνωσει οι αντλιες επιταχυνσης των καρμπυρατερ και ο σφιχτος δικυλινδρος χρειαζεται «κερασμα» καλο πριν ζωντανεψει. Με την 20η προσπαθεια και ενω η καινουργια μπαταρια κοντευει να κλαταρει, ο ταραξιας ξυπναει.
Οσοι δεν εχετε μπει ποτε σε τετοια διαδικασια δεν μπορειτε να καταλαβετε ποσο περιεργο και εντονο ειναι αυτο το πρωτο πενταλεπτο μεχρι να διανυσεις τα 3 πρωτα χιλιομετρα!
‘Η του υψους ή του βαθους. ‘Η χαμογελας μεσα στο κρανος ή σε ζωνουν οι αμφιβολιες…Η χαιρεσαι τη αισθηση του καινουργιου ή ανακαλυπτεις δεκαδες ατελειες και νεα προβληματα που σε αποθαρρυνουν και σε κανουν επιφυλακτικο. Στη κακη αυτη περιπτωση (μου εχει συμβει, δεν ειναι υποθεση) δεν τολμας να ανοιξεις το γκαζι γιατι νομιζεις οτι θα ξαπλωσεις κατω με το παραμικρο. 
Εδω δεν συνεβη κατι τετοιο. Η μηχανη μου εδωσε αμεσα σημεια εμπιστοσυνης και συνεργασιας, τοσα πολλα που στο γυρισμο 3 ωρες αργοτερα το ανοιξα σχεδον τερμα (στη «Βουτα», απο φαναρι σε φαναρι) και τα 170 ηρθαν τοσο γρηγορα που δεν το πιστευα μεσα σε μια υπεροχη βροντερη μελωδια!!!
Γριουλα μου καλως ορισες ξανα στους δρομους που μεγαλωσες, φρεσκια και δυνατη!!! 
