3…..
Οταν εφθασε η πολυποθητη μερα του ανοιγματος του μοτερ, παλι μονος ειχα φροντισει να ειμαι…Ο καιρος καλος, ο καφες ζεστος, το κεφι στο ζενιθ: ημουν ετοιμος για αποκαλυψεις. Ειτε σωβρακο απο διαβρωση το μεσα, ειτε γυαλι.
Ειχα ομως μια υποψια και ειχα αναπτυξει θεωρια, πριν καν προχωρησω στο λυσιμο του κινητηρα. Η μηχανη μου εδινε την εντυπωση οτι ειχε ακινητοποιηθει αποτομα για καποιο περιεργο λογο. Ειχα τη αισθηση οτι δεν υπηρχε βλαβη απο την οποια μαρμαρωσε, ουτε καποια ελλειψη ανταλλακτικου. Μετα απο την ακινητοποιηση πρεπει να ειχε καννιβαλιστει γι’ αυτο λειπανε τοσα και τοσα πραγματα απο πανω….
Ποια θα μπορουσε να ειναι η αιτια; Το μυαλο μου πηγε στις πλημμυρες των αρχων του ’90. Τοτε ειχαν γεμισει νερα πολλα υπογεια γκαραζ και ειχαν καταστραφει πολλα τροχοφορα. Εχω γνωστο που ειχε σχεδον ολικη καταστροφη σε 2 ωραιοτατα κλασσικα, επιμελως φροντισμενα και με ελαχιστα χλμ, σε αυτες τις θεομηνιες. Το ενα Ducati 900 ss και το αλλο Norton Commando 750. Χωρις φανερη αιτια, η θεωρια αυτη μου κολλησε και, οπως θα δειτε, σχεδον επιβεβαιωθηκε απο τις αποκαλυψεις του κινητηρα!
Δειτε τη διαβρωση του αλουμινιου μαζι με αιωνων βρωμια και μεχρι το επομενο post πειτε μου αν βλεπετε και σεις απο τις φωτο (τη δευτερη συγκεκριμενα) μια αποδειξη της θεωριας μου…
Αυτη η διαβρωση δεν δικαιολογειται ακομα και αν η μηχανη ητανε πεταμενη στα βορεια προαστια που εχει πολυ υγρασια.Τοσα χρονια δεν εχω δει ποτε κασες με τοσο “pitting”, ουτε καν στις μαντρες του Ασπροπυργου ή αλλου. Δεν μπορει το αλουμινιο να πεση τοσο χαμηλα χωρις αλλη βοηθεια!
Ετσι λοιπον σχεδον ξεκαθαρα φανηκε οτι η υποθεση μου ειχε βαση οταν ανοιξε η κασα που φιλοξενει τους δισκους συμπλεκτη και το πριζντιρεκ (ακου λεξη…χαχα, ποιος γνωριζει απο ποια ξενη προερχεται?)
Δειτε λοιπον στη παρακατω φωτο την “ισαλο γραμμη” που ξεχωρισε καθαρα μεσα στη κασα, ηταν σαν να την ειχες τραβηξει με χαρακα, η φωτο δεν το αποδιδει τοσο καλα..
Το μοτερ πρεπει να ειχε ΖΗΣΕΙ μεσα στα νερα πολυ καιρο για να ανεβει η σταθμη του εσωτερικα τοσο ψηλα. Εισχωρησε μεσα απο την ενωση του χωρου συμπλεκτη με το κυριως μπλοκ γιατι εκει δεν υπαρχει χαρτινη φλατζα. Αλλα και μετα που αντληθηκαν (?) τα νερα…πρεπει να περασε πολυς καιρος μεχρι να στεγνωσει, εξ’ ου και η τοση διαβρωση μεσα εκει…
Στη συνεχεια ειδα και αλλα μερη που επιβεβαιωναν το κολυμπι του LeMans επι καιρο σε γλυκα νερα (οχι θαλασσινα).
Ρωταει ο φιλος μου ο Λαμπρος: «Μπας και υποβόσκει μέσα σου το μικρόβιο των ανακατασκευών;»
Και απαντω:
Αγαπητε μου Λαμπρο, ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ!! Το εχω σκεφτει εδω και αρκετο καιρο και κατεληξα στο εξης:
Θα το δωσω με ενα παραδειγμα για να γινω αντιληπτος:
Συναντατε μετα απο 30 χρονια μια παλια σας συμμαθητρια, απο τη 2α γυμνασιου, με την οποια ειχατε κανει sex, χωρις αυτη να ειναι παρουσα, τουλαχιστον 100 φορες.
Τωρα ειναι ενα πραγματικο ναυαγιο και ντρεπεστε να την κοιταξετε, δεν θα εξετασουμε εδω τη δικη σας κατασταση, αυτη δεν μας αφορα αυτη τη στιγμη…
Πως θα σας φαινοτανε εαν μπορουσατε να την κλειδωσετε σε ενα χωρο για λιγο διαστημα, και οταν ξανανοιξει η πορτα και την ελευθερωσετε να ειναι ιδια αν οχι καλυτερη απο την εικονα που ειχατε κρατησει τοσα χρονια στη προστατευμενη και ανεκτιμητη πλευρα της μνημης σας?
Αυτο ειναι το δικο μου αντιστοιχο της χαρας του restoring…
Συνεχιζω λιγο το φωτοροματζο μια και υπαρχει λιγος χρονος…
Εχουμε λοιπον τον κινητηρα χωρισμενο απο το κιβώτιο ταχ., το σκελετο στο τοιχο, το διαφορικο στο παγκο. Εχουμε καλο καιρο και χρονο, ολοκληρο ΠΣΚ. Χρειαζοματε καλη παρεα και γνωσεις περισσοτερες. Οπως οι αρχαιοι οταν τα ευρισκαν σκουρα και δεν τους εβγαινε το εργο κατεβαζαν τον απο μηχανης θεο, ετσι κι εγω εδω σηκωσα το τηλ. και καλεσα το κωδ. μελους 0002, ανεκτιμητο φιλο Γιωργο Α. Ο Γιωργης, απο καθαρη τυχη τη περιοδο αυτη ειχε χρονο και αναλογο με το δικο μου κεφι (απο αυτο εχει μονιμως..). Ετσι λοιπον με συντροφια, αχνιστο καφε και μπολικη διαθεση για ανακαλυψεις περαιτερω, ξεκοιλιασαμε το κινητηρα. Οι γνωσεις του Γιωργη στο τεχνολογικο χωρο ειναι μη μετρησιμες με τα δικα μου μετρα και σταθμα. Επιπλεον το κοφτερο του μυαλο και η κληρονομια που εχει απο το DNA της οικογενειας του δεν τον σταματαει πουθενα. Ειναι της φιλοσοφιας:
-oταν χρειαστουμε κατι επειγοντως, πχ εργαλειο,το κατασκευαζουμε
-oταν κατι μας δυσκολευει κανουμε πατεντα
Παρακατω θα δειτε γιατι. Απλα να θυμισω πως παρα πολλα εργα, απο το μπαρ της λεσχης μεχρι την αψιδα του 36ωρου, της κεντρικης μας εκδηλωσης, εχουν γινει απο τα χερια του. Εχει βοηθησει και στα διοικητικα επι 2 θητειες…τι να πει κανεις για τον παντα σεμνο Γιωργο…οσοι τον γνωριζουν ξερουν.
Με ενδιαφερον ανακαλυψαμε οτι ο κινητηρας εσωτερικα ηταν ΑΨΟΓΟΣ και με λιγα χλμ, ακομα μερικες αποδειξεις της θεωριας μου. Ευτυχως ουτε το νερο αλλα ουτε καν η υγρασια δεν ειχαν περασει μεσα. Θαυμα, γιατι οι εισαγωγες χασκανε ανοικτες επι χρονια μια και τα καρμπυρατερ ειχαν πεταξει, προφανως οι βαλβιδες εισαγωγης ειχαν μεινει στη κλειστη θεση..
Μετα την πληρη αποσυναρμολογηση ακολουθησε η τακτοποιηση-αποθηκευση των ευαισθητων μερων του κινητηρα οπως εμβολα, στροφαλος-καρτερ-εκκεντροφορος, ολα περασανε ενα ντους σε αντισκωριακο πριν πανε στη παντα.. Αργοτερα ο Γιωργος αποχωρησε και συνεχισα μονος.
Σειρα ειχε η πιο βαρετη αλλα και βρωμικη δουλεια της απομακρυνσης της επιφανειακης διαβρωσης των αλουμινιων (PITTING). Η ασπρη σκονη που εβγαζε το σβουρακι με την συρματοβουρτσα εκανε νεφος που μαλλον δεν συνεφερε να αναπνεω. Ετσι υοθετηθηκε η λυση της μασκας.. Ελα ομως που καθε λιγο θολωνανε τα γυαλια..Δραμα! Μετα απο λιγο ομως, το αποτελεσμα της καθαρης επιφανειας που αναδυοταν κατω απο το λευκο πεπλο, αρχισε να με αποζημιωνει. Σε λιγες ωρες καθαρο μεταλλο ελαμπε στον απογευματινο ηλιο.
Την επομενη εβδομαδα ο σκελετος (9 κομματια συνολο) φορτωθηκαν στο station και ταξιδεψαν για Μενιδι οπου οι φρεσκες πληροφοριες ανεφεραν καλο αμμοβολα. Με το GPS, η ταλαιπωρια ηταν λιγοτερη απο την αναμενομενη. Επιπλεον με τη παραλαβη και την εξοφληση επιβεβαιωθηκε η ορθοτητα των πληροφοριων.
……………Συνεχίζεται………….
