Το 1988 ιδρύεται η F.E.M., η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών, έχοντας ως μέλη αρχικά έξη Ομοσπονδίες Μοτοσυκλετιστών χωρών της Ευρώπης. Η χώρα μας  πρωταγωνιστεί στην ίδρυση του φορέα μέσω της ΜΟΤ.Ο.Ε. και προεδρεύει στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών από το 1988 μέχρι το 1990. Πρώτος Πρόεδρος της F.E.M. είναι ο κ. Χρήστος Στεργιόπουλος, της ΛΕΜ.Ο.Τ. Λίγα χρόνια αργότερα η FEM διευρύνεται και καλύπτει σχεδόν όλη την Ευρώπη και μετονομάζεται σε FEMA. Τόσο η F.E.M. όσο και η F.E.M.A. έχουν κοινή αποστολή και η παρουσία τους στις Βρυξέλλες υπήρξε εξαιρετική απόφαση διότι η έδρα των δράσεών τους απέδωσε είτε με την αποτροπή αποφάσεων σε βάρος του κόσμου της μοτοσυκλέτας, είτε με την επίτευξη νομοθετικών στόχων υπέρ των μοτοσυκλετιστών. Οι σκοποί της FEMA δεν διαφέρουν και πολύ από τους αρχικούς σκοπούς της FEM και περιλαμβάνονται στην διακήρυξή της που μπορεί ο καθένας να βρει στην ιστοσελίδα της. Συνοπτικά η FEMA επιδιώκει να προωθήσει, να προστατεύσει και να διατηρήσει τη μοτοσυκλέτα. Αποστολή της είναι να προάγει τα συμφέροντα των μοτοσυκλετιστών και να υπερασπιστεί τα δικαιώματά τους στην Ευρώπη και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η FEMA ζητά την επίσημη αναγνώριση των θετικών πτυχών της μοτοσυκλέτας. Η μοτοσυκλέτα προσφέρει λύση στις μεταφορές γιατί μειώνει την κυκλοφοριακή συμφόρηση όπως μειώνει και την ανάγκη για διαθέσιμους χώρους κίνησης και στάθμευσης. Η FEMA προάγει τις θετικές πτυχές όπως είναι η αναψυχή που προσφέρει η μοτοσυκλέτα, ιδιαίτερα η περιήγηση, ως έναν υγιή, επιδέξιο και περιπετειώδη τρόπο για ταξίδια που ωφελεί τις κοινότητες και τους ανθρώπους μέσω του ταξιδίου σε όλη την Ευρώπη. Η FEMA καλεί όλους τους επίσημους φορείς και τις κυβερνητικές υπηρεσίες της Ευρώπης να αναπτύξουν μια θετική πρόβλεψη στις πολιτικές τους , προγραμματισμό και  νομοθεσία για μεταφορές και αναψυχή με βάση τη μοτοσυκλέτα.               

Κυρίως δέχεται ότι η οδική ασφάλεια είναι σημαντική και ότι αποτελεί κοινή ευθύνη όλων των χρηστών, των κατασκευαστών οχημάτων, των αρχών και των υπευθύνων για τις οδικές υποδομές. Προωθεί και ζητεί θετικά μοτοσυκλετιστικά μέτρα αντί να αποθαρρύνει τη χρήση της μοτοσυκλέτας. Eπιδιώκει να είναι παρούσα στις συναντήσεις που αφορούν στους μοτοσυκλετιστές, συνεργάζεται  και θα συνεργαστεί με όλες τις οργανώσεις που έχουν συμφέροντα, πολιτικές και αρχές σύμφωνες με εκείνες της FEMA, προκειμένου να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση για όλους τους μοτοσυκλετιστές.

Η ύπαρξη του οργανωμένου μοτοσυκλετισμού στο κέντρο λήψης αποφάσεων δηλ. στις Βρυξέλλες όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση δικαιολογείται από το πλήθος των νομοθετημάτων που αφορούν τους μοτοσυκλετιστές και επηρεάζουν τον μοτοσυκλετισμό σε όλη την Ευρωπαϊκή Επικράτεια αλλά και πέραν αυτής.

Ανατρέχοντας στην ιστορία γεγονότων και δράσεων του φορέα, το 1987, η Οδηγία EC 87/56 – Πρώτο Στάδιο θέτει το όριο των 82 db και το όριο γίνεται ευρωπαϊκός νόμος. Το Δεύτερο Στάδιο των 80 db προβλέπονταν ότι θα ακολουθήσει το 1993. Επιπλέον, όλες οι μοτοσυκλέτες υποχρεούνται μετά την 1/4/87 να έχουν σύστημα φρένων σύμφωνα με τον UN/ECE κανονισμό 13.05.

Οι κυβερνήσεις προτείνουν να τοποθετηθούν υποχρεωτικά προστατευτικά ποδιών στις μοτοσυκλέτες. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Βρετανικό Ινστιτούτο Προδιαγραφών (BSI) θέτει υποχρεωτικές προδιαγραφές στις aftermarket εξατμίσεις και στις ζελατίνες των κρανών!
Το 1988 αποσύρεται (προσωρινά όπως αποδείχθηκε) η πρόταση για προστατευτικά ποδιών και η Κομισιόν ξεκινά τη συζήτηση για τις άδειες των μοτοσυκλετών άνω των 400cc. Στην Ευρωδιαδήλωση (Euro Demo) -στο Στρασβούργο της Γαλλίας- των μοτοσυκλετιστών, οι εκπρόσωποι οργανώσεων που υπερασπίζονταν τα δικαιώματα των μοτοσυκλετιστών αντιλαμβάνονται ότι το παιχνίδι θα έχει συνέχεια.
Ήταν προφανές ότι στο εξής θα χρειάζονταν αποτελεσματική εκπροσώπηση και συστηματική παρέμβαση σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Για το λόγο αυτό αποφάσισαν την σύσταση της Ευρωπαικής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών (F.E.M. – Federation of European Motorcyclists) . Οι εκπρόσωποι προέρχονταν από έξη χώρες δηλ. την Γαλλία, τη Γερμανία, το Ηνωμ. Βασίλειο, την Αυστρία, την Ελλάδα και το Λουξεμβούργο. 
To 1990 εμφανίζεται η πρόταση για την Οδηγία Έγκρισης Τύπου. Η FEM και οι Βρετανοί μοτοσυκλετιστές οργανώνουν την Euro Demo II και διαδηλώνουν στο Λονδίνο. 
Το 1991 η Κομισιόν προτείνει το όριο των 100 ίππων ως μέγιστο όριο ιπποδύναμης για τις μοτοσυκλέτες, χωρίς καμία επιστημονική τεκμηρίωση, από την οποία να προκύπτει ότι στα 100 άλογα η μοτοσυκλέτα γίνεται ακραία επικίνδυνη! 
Το 1992 η Οδηγία Έγκρισης Τύπου γίνεται ευρωπαϊκός νόμος. Η FEM διαδηλώνει στις Βρυξέλλες (Euro Demo III). Η Κομισιόν ζητά μέτρα για τη αποφυγή «μη εξουσιοδοτημένων» επεμβάσεων στις μοτοσυκλέτες και τα περιλαμβάνει αργότερα στην Πολυοδηγία η οποία έρχεται το 1993 και περιλαμβάνει το όριο των 80 decibel, την απαγόρευση μηχανολογικών επεμβάσεων και νέο όριο ρύπων! Η FEM λοιπόν αντιμετωπίζει και καθυστερεί τα μέτρα σε βάρος των μοτοσυκλετιστών με αφετηρία τον θόρυβο το 1992 με μια μεγαλειώδη εκδήλωση στις 5/9/1992 με 12.000 μοτοσυκλετιστές παρόντες. Την εκδήλωση παρακολουθούν εκπρόσωποι της Κομισιόν.
Το 1994 η Κομισιόν Ε.Ε. πρωτοεμφανίζει την Λευκή Βίβλο ζητώντας και πάλι τα προστατευτικά των ποδιών (λέγε με σκούτερ). Η FEM διοργανώνει την Euro Demo IV στο Παρίσι της Γαλλίας.Το 1995 αναβάλλεται το όριο των 100 ίππων έως ότου υπάρξει επιστημονική απόδειξη που να το σχετίζει με τα ατυχήματα. Πρακτικά το όριο έχει τελειώσει νομοθετικά. 
Στην Ελλάδα το 1996 ξεκινά η εκπαίδευση προηγμένης οδήγησης. Η ΜΟΤ.Ο.Ε. φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα εκπαιδευτές της ROSPA που ξεκινούν και στη χώρα μας το πρόγραμμα. 
Παράλληλα, η FEM διαδηλώνει στις Βρυξέλλες (Euro Demo V). Αρχίζουν να συζητιούνται τα σχέδια για επιβολή ΚΤΕΟ στις μοτοσυκλέτες και συζητιέται η Οδηγία για το τέλος της ζωής των οχημάτων (οι παλιοί να φεύγουν σιγά-σιγά)
Το 1997 εισάγονται διαφορετικές κατηγορίες αδειών οδήγησης δηλ. οι A1, A2, A . Η Πολυοδηγία γίνεται νόμος της Ευρώπης και το όριο θορύβου κατεβαίνει στα 80 decibels. Η FEM διοργανώνει την πρώτη βόλτα με μοτοσυκλέτα για Ευρωβουλετές, ώστε να γνωρίσουν το όχημα! Εδώ αρχίζουν και οι συζητήσεις των κρατικών φορέων με την εκπροσώπηση των μοτοσυκλετιστών. Η FEM αντιστέκεται στην Πολυοδηγία των θραυομμένων μπουλονιών και άλλων μέτρων που θα ανέβαζαν το κόστος συντήρησης της μοτοσυκλέτας στα ύψη, επιτυγχάνοντας να περιληφθούν τροποποιήσεις που θα έκαναν τα μέτρα πιο εύκολα για τους καθημερινούς μοτοσυκλετιστές.
Το 1998 η FEM και η EMA (European Motorcycle Association) συμπτύσσονται και αποτελούν στο εξής την FEMA (Federation of European Motorcyclists’ Associations). Το έτος αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο για τον νέο φορέα. Διοργανώσεις προσέγγισης των Ευρωβουλετών και αντιμετώπιση θεμάτων όπως η τηλεματική, ELV & Design protection, υποχρεωτικά φώτα στην ημέρα, έκδοση της Λευκής Βίβλου για τις συνδυασμένες μεταφορές, σύσταση ομάδας εργασίας μεταξύ των κυβερνήσεων και των οργανώσεων των μοτοσυκλετιστών κλπ
Ο Επίτροπος Martin Bangemann αρνείται σε επιστολή του ότι το όριο των 100 ίππων πέθανε οριστικά αλλά όλοι ξέρουν ότι θα χρειαστεί πολύ θράσος να το επαναφέρουν. Η FEMA διοργανώνει την Euro Demo VI στη Βόννη. 
Το 1999 η Κομισιόν χρηματοδοτεί την έρευνα για τις crash barrier project. Το μέτωπο των οργανωμένων μοτοσυκλετιστών χάνει στις εκλογές αρκετούς ευρωβουλευτές, ανάμεσά τους και τον Roger Barton, Βρετανό Ευρωβουλευτή, ένθερμο υποστηρικτή των δικαιωμάτων των μοτοσυκλετιστών. .
Η Κομισιόν χρηματοδοτεί τον θεσμό «European Young Rider of the Year» και η ΜΟΤΟΕ (Μοτοσυκλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδας) είναι ανάμεσα στις οργανώσεις που σπεύδει να το διοργανώσει στην Ελλάδα. Η FEMA διοργανώνει την 3η Μοτοβόλτα για Ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο στην προσπάθειά της να φέρει σε επαφή τους Ευρωβουλευτές με το ιδιαίτερο μέσο μεταφοράς που λέγεται μοτοσυκλέτα..
Το 2000 προτείνεται από την Κομισιόν η 3η Οδηγία για την απόκτηση άδειας οδήγησης (D L D). Το 2003 γίνονται τροποποιήσεις στην συγκεκριμένh οδηγία.
Το 2011 η βιομηχανία των μοτοσυκλετών φάνηκε να ξεμένει από πελάτες και κει «όλως τυχαίως» εμφανίζεται στις 28.3.2011 η νέα ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ. Αποτελεί τον νέο Χάρτη πορείας για έναν Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Μεταφορών με σκοπό « ένα ανταγωνιστικό και ενεργειακά αποδοτικό σύστημα μεταφορών». Τα ΜΔ (μηχανοκίνητα δίκυκλα) φαίνεται να επανεμφανίζονται στο προσκήνιο..
To 2013, στις 19 Ιανουαρίου, εισάγεται η νέα DLD με 3 νέες κατηγορίες εξετάσεων των διπλωμάτων, A1, A2 και A. Όλα έχουν ηλικιακό περιορισμό και επιπλέον εκπαίδευση για την μετάβαση από την μία στην άλλη κατηγορία.
Το 2015 η FEMA καταφέρνει να επιβληθεί (μόλις πρόσφατα ολοκληρώθηκε) κώδικας ποιότητας στα ρούχα προστασίας των αναβατών αντί της ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ένδυσης.

Όπως  δηλώνει ο κος Dolf Willigers, Γεν. Γραμματέας της FEMA τα τρέχοντα θέματα που αντιμετωπίζουν οι μοτοσυκλετιστές σήμερα είναι πολλά. Ας δούμε την δήλωση του:   

“ Οι ανησυχίες μας είναι ευρύτατες  και φυσικά διαφέρουν πολύ. Κινούνται  από τις  υποδομές των δρόμων μέχρι τις άδειες οδήγησης. Θα αναφέρω μερικά θέματα που μας ανησυχούν.

Αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε για την αναθεώρηση της 3ης Οδηγίας που αφορά τις Άδειες Οδήγησης, η οποία τέθηκε σε εφαρμογή αρχικά το 2014. Όπως θα ξέρετε, ένα μέρος αυτής είναι η προοδευτική είσοδος στην οδήγηση της μοτοσυκλέτας δηλ. σε τρεις φάσεις είτε αφορά την εκπαίδευση είτε αφορά τις εξετάσεις. Στις περισσότερες χώρες πρόκειται για ένα συνδυασμό εκπαίδευσης και εξετάσεων. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η αυτή η τακτική εισήχθη βιαστικά και χωρίς επιστημονικό υπόβαθρο. Παρόλο που καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι καλή ιδέα να οδηγήσουμε μια πολύ ισχυρή μοτοσυκλέτα χωρίς εμπειρία και κάποια μορφή σταδιακής εισόδου είναι κατανοητή, ο τρόπος που αυτή τώρα επιβάλλεται, οδηγεί σε παρεμπόδιση και είναι κοστοβόρα για τον αναβάτη. Επίσης, η εστίαση στις δεξιότητες χειρισμού στις χαμηλές ταχύτητες αντί για την εστίαση στις αποκαλούμενες υψηλότερες δεξιότητες (π.χ. την ικανότητα αναγνώρισης και αποφυγής επικίνδυνων καταστάσεων) είναι κάτι που πιστεύουμε ότι πρέπει να αλλάξει.

Ένα άλλο πράγμα που αντιμετωπίζουμε συνεχώς είναι οι  υποδομές. Οι δρόμοι μας σχεδιάζονται και συντηρούνται με κριτήριο αναφοράς τα αυτοκίνητα και όχι τα οχήματα μονού ίχνους όπως είναι οι μοτοσυκλέτες. Οι μοτοσυκλετιστές δεν έχουμε την προστασία του αυτοκινήτου και δεν έχουμε την «πολυτέλεια» να αγνοούμε τα αποτελέσματα μιας σύγκρουσής μας σε δέντρα, σε φωτιστικούς πυλώνες και άλλα πλευρικά εμπόδια. Οι προστατευτικές μπάρες  μπορούν να είναι πολύ επικίνδυνες για τους μοτοσυκλετιστές, ειδικά όταν δεν διαθέτουν σύστημα προστασίας μοτοσυκλετών ή είναι πολύ κοντά στις λωρίδες κίνησης. Εκτός από το σχεδιασμό του δρόμου, η συντήρηση του δρόμου είναι κάτι πολύ σημαντικό για τις μοτοσυκλέτες και σπουδαιότερο απ ‘ό, τι είναι για τα αυτοκίνητα. Αυτό επειδή οι μοτοσυκλέτες ισορροπούν σε δύο τροχούς. Οι ολισθηρές επιφάνειες των οδοστρωμάτων  λόγω της φθοράς τους και με λακκούβες είναι επικίνδυνες για τους μοτοσυκλετιστές.”